Wspólny wyjazd do Ostrowa Wielkopolskiego na półmaraton okazał się doskonałym pomysłem. ICE MAT Półmaraton miał być alternatywą dla poznańskiego półmaratonu, który jest wg mnie zbyt drogi i tłoczny. Płaska, szybka trasa w Ostrowie okraszona tylko w okolicach Rynku kostką brukową była naprawdę dobrze oznaczoną i widowiskową areną zmagań dla biegaczy. Trzy pętle pozwalały na mijanie się z czołówką i obserwowanie w trakcie biegu zarówno najlepszych jak i tych wolniejszych. Pogoda, choć dość rześka z rana (czytaj mroźna) i z lekkim zimnym wiatrem pozwalała na szybki bieg i nie przeszkadzała w osiąganiu dobrych wyników, których zapewne wiele padło tamtej niedzieli. 
Na ostrowskim Rynku linię mety przekroczyło ponad siedmiuset biegaczy, co pozwoliło pobić kolejny rekord frekwencji. Zamiast medali na mecie każdy otrzymywał fajną statuetkę, co także było sympatyczną niespodzianką. Nie wiedziałem przed biegiem jaki uda mi się wykręcić wynik, więc nie było żadnego nastawienia – po prostu chciałem sprawdzić się na połówce, mając na względzie maraton OWM za miesiąc. Po dość tłocznym początku szybko uformowały się małe grupki biegaczy i ja także biegłem bez patrzenia na tempo w mniej więcej określonej grupie ludzi. Pierwsze okrążenie i spojrzenie na zegar 30:31 – było w miarę dobrze. Po drugim kółku było podobnie – 01:30. Wiedziałem, że na starcie straciłem trochę czasu, zanim przedarłem się przez tłumek, ale biegło mi się naprawdę dobrze – luźno, bez napinki i dobrze oddechowo. Osoby biegnące przede mną w trakcie biegu spożywały żele, ja jedynie na drugim i ostatnim okrążeniu przepłukałem trochę usta wodą. Ostatnie kółko postanowiłem utrzymać tempo i nawet trochę przyspieszyć, jak mi się wydawało, choć tak naprawdę to dopiero ostatnie dwa kilometry udało mi się docisnąć do około 4:00/km. Na metę wpadłem z czasem 1:30:30 netto – a na zegarze datasport widziałem 1:30:32, co jest moją nową życiówką na dystansie półmaratonu. Analizując też międzyczasy i miejsca na poszczególnych punktach, wyprzedziłem w trakcie biegu conajmniej 40 osób 🙂 Organizacja imprezy na 6, może z małym minusem za dwa stanowiska z prysznicem na tyle osób…
Z tego względu strzał startowy zastał mnie daleko przed linią startu w tłumie innych biegaczy i pierwsze kilometry to wyprzedzanie i wręcz przeciskanie się między biegaczami przez conajmniej kilometr. Później (i dalej) zrobiło się luźniej i można było ustabilizować prędkość. 
Niestety tego dnia dość mocno wiało – na szczęście wiatr był w twarz tylko przez pierwszą część biegu, a po nawrocie korzystnie wpływał na szybkość biegania i podnosił temperaturę wśród biegaczy. Po ustanowieniu nowej życiówki na Biegu Trzech Jezior nie było już ciśnienia na nowy rekord, a zapchane zatoki i lekki ból gardła przez ostatnie dni także nie wpływały korzystnie. Lekko pofałdowany teren, który poznawałem po raz pierwszy także miał swój wpływ na ostateczny wynik na mecie, który zatrzymał się dla mnie na 1:05:31.
jacekbiega.wordpress.com 